Prolog

Prolog

            Na dworze lał okropny deszcz, a niebo mimo wczesnej godziny było niemal czarne z powodu nagromadzonych na nim chmur. W oddali słychać było uderzenia piorunów, które co jakiś czas oświetlały ponurą okolicę. Wszystko wskazywało na to, że pogoda nie ma zamiaru się poprawić, a letnia burza potrwa przez kilka najbliższych dni. Chodź miasto Motherwell liczyło sporą ilość mieszkańców, a ¾ stanowili czarodzieje to w dni takie jak ten nikt nie wyściubiał nosa z przytulnego domu. Ludzie chowali się w ciepłych mieszkaniach i nie myśleli nawet o opuszczeniu swoich suchych schronień. Całe hrabstwo North Lanarkshire wyglądało jakby było pogrążone w głębokim śnie, jednak bardziej uważny obserwator mógłby zauważyć drobną postać przemierzającą przedmieścia Motherwell. Przybysz powolnym krokiem stąpał po żwirowych alejkach wijących się między wzgórzami znajdującymi się na obrzeżach miasta. Mogłoby się wydawać, że osobnik w ogóle nie zwraca uwagi na deszcz, który zapewne przemoczył go już do suchej nitki, tylko porywisty wiatr, który szarpał kapturem szmaragdowej peleryny nieznajomego wydawał się być dla niego uporczywy. Tajemnicza postać wędrowała ścieżką przy skraju lasu, dopóki nie dotarła do wielkiego dworu, który wyglądem przypominał bardziej mały zamek. Zapewne gdyby nie pogoda, miejsce to byłoby urocze, jednak teraz dwór wyglądał jak rodem z mugolskiego horroru. Kamienne ściany porośnięte bluszczem, pozamykane okiennice i wielkie wrota z kołatką przedstawiającą dziką różę odstraszały przechodniów, chodź w latach swojej świetności zapewne było inaczej. Wygląd domu nie zraził człowieka w pelerynie, który zlewał się wręcz z zielenią bluszczu. Przybysz wpatrywał się w dom przez długi czas, dopiero, gdy silny podmuch wiatru prawie zerwał kaptur z jego głowy, podszedł szybko do drzwi i przy wtórze gromów wymamrotał coś pod nosem, na co wrota uchyliły się ze złowieszczym skrzypnięciem. Krok, drugi, trzeci i postać stanęła w ciemnym korytarzu, a drzwi zatrzasnęły się z hukiem. W oddali zamigotał płomień świecy, który kołysząc się delikatnie na boki przybliżał się do zakapturzonego osobnika. W delikatnym blasku rzucanym przez ogień można było dostrzec bogate wnętrze dworu oraz dostojnego mężczyznę ubranego w czarny smoking, który trzymał w ręce świecznik. Po chwili mężczyzna przystanął przed przybyszem i uniósł świecę ku górze, tak by rzucała więcej światła.

- Więc znowu się spotykamy, myślałem, że nigdy nie przybędziesz. – powiedział i zlustrował wzrokiem ociekającego wodą gościa. – No co tak stoisz? Chcesz się rozchorować? Wiesz, gdzie co jest, więc nie mam zamiaru cię już niańczyć. – dodał i odwrócił się, a tajemniczy człowiek uśmiechnął się pod nosem. W niknącej poświacie świecy zdjął kaptur płaszcza i podążył za lokajem, jednak zanim ta dwójka zdążyła przekroczyć próg pokoju za ich plecami rozległo się skrzypnięcie otwieranych drzwi.

- Avada Kedavra. – szepnęła postać w pelerynie, a zielony promień oświetlił wnętrze dworku. Mężczyzna w smokingu padł martwy na ziemię, a ostatnim obrazem, który zapamiętał były szafirowe oczy jego oprawcy.

_____________________________________________________

No to mamy prolog, liczę na to, że się spodoba i zaciekawi was nieco :). Pierwszy rozdział też jest już gotowy i poprawiony, więc pojawi się niebawem.

Pozdrawiam DreamyDevil.